Kringloop-winkelen

Iedere maand fiets ik meerdere malen naar kringloopwinkels in de regio. Nu het eindelijk wat zonniger weer is, bezoek ik ook kofferbakmarkten. Urenlang kan ik struinen en kijken naar prullaria en spulletjes die zorgvuldig op tafels en kleedjes gelegd zijn. En wat doe ik soms rare en bizarre vondsten. Opgezette eenden, een kapstok gemaakt van koeienhuid en bijbehorende koeienhoeven bedoeld als ophanghaken, Bambi op sterk water. Fijn, ’s ochtends in de vroegte op de nog (bijna) lege maag. Gelukkig wordt er ook heerlijke koffie verkocht.

Zeker na het winterseizoen is het vaak een drukte van jewelste. Met de lente op komst zie je meteen dat veel mensen een voorjaarsopruim gehouden hebben; als je op zoek bent naar kerstdecoratie, moet je eens in het voorjaar naar zo’n markt gaan. Er liggen dan ook vaak bergen kleding, die de voorjaarsopruim niet overleefd hebben. Ik was laatst zelf ook druk met een grote opruiming. Minstens één keer per jaar gooi ik de gehele inhoud uit mijn kledingkast en zoek uit wat er ‘weg’ kan. Echt weggooien doe ik natuurlijk niet, mijn oude truien breng ik naar de kringloopwinkel, of in zo’n container van een ontwikkelingsorganisatie. Vee l onbruikbare spullen zoals kapotte elektronica en oude kleding kun je trouwens kwijt bij de gemeente.

Aangezien ons huisje al snel vol raakt, geef ik er wel eens wat weg, verkoop ik soms wat op internet, en breng ze naar de kringloopwinkel. Dat levert mij dan wel niets op, ik vind het wel erg leuk om te bedenken dat een ander nu van een leuk boek geniet, en dat voor een hele scherpe prijs. De opbrengst van deze spullen worden vaak gebruikt om kosten te bestrijden, en het milieu te verbeteren. Door de goederen opnieuw te gebruiken, wordt het milieu namelijk zo min mogelijk belast. Sommige kringloopwinkels schenken tevens een bijdrage aan maatschappelijke projecten.  

Het bezoeken van kringloopwinkels- en markten zijn voor mij nou niet een noodzaak, ik zou ook wel van alles nieuw in de winkel kunnen kopen. Maar dan zou ik het plezier van het struinen, en bovenal de gezelligheid van de markten  en winkeltjes missen. En dat zou pas zonde zijn.

Patent op broccoli...

Al eerder hebben wij op deze blog geschreven over de praktijken van  Monsanto. Dit bedrijf probeerde een monopoly te krijgen op de zaden die geteeld mogen worden in Europa. Na massaal protest trok Monsanto zich terug, maar helaas voor korte duur.

Monsanto heeft namelijk broccoli gepatenteerd, het ongemodificeerde zaadje, maar ook de plant. Hierdoor moet iedereen die een broccoli verbouwt straks betalen aan Monsanto. Ze hebben het dus voor elkaar gekregen om een stukje Moeder Natuur te patenteren.

Wat kunnen we hier tegen doen? Zorgen dat onze overheden luisteren! Volg onderstaande link en even de petitie invullen!

Want de aarde is van ons allemaal!

http://www.avaaz.org/en/monsanto_vs_mother_earth_loc/?fIdJIeb&pv=26

Waar zijn de groene Bakken in Castricum?

door Fons Bleijendaal

Voor een blog die de “Groene Bak” heet is een artikel over de GFT-bak zelf onvermijdelijk. Toevalligerwijs ben ik op dezelfde tijd in aanraking gekomen met het Groene Bak project als met mijn eigen groene bak. Dit komt door een verhuizing van een flat naar laagbouw. Op een flat hoef je blijkbaar niet je restafval van GFT-afval te scheiden. Zelfs als ik dat zou willen was dat niet mogelijk, want er was geen enkele lokale plek om je GFT-afval te dumpen.

Merkwaardig vond ik dat. Merkwaardiger is echter dat één van de medebloggers op dit blog ook geen groene bak heeft. In de thuisbasis van de Groene Bak weliswaar!

Zo ziet het er uit als je als grijze bak alleen bent, zonder je vriend, de GFT Bak.

Waarom heeft niet iedereen in Castricum een groene bak? Is dit geen morele verplichting richting iedereen wegens het milieu? (milieu centraal vind van wel)  

Het systeem van groene bakken werkt toch? Waarom doet dan niet iedereen mee?  (We maken er in Castricum overigens Biogas van.)

Tijd voor wat cijfers over Castricum. Rijkswaterstaat houdt gemiddelden bij op gemeentelijk niveau vanaf 2003. link.

Opmerkingen: Kilo PP GFT is een gemiddelde over alle inwoners van de CAL gemeente (ook al sinds 2003).

Scheidingspercentage Fijn Huishoudelijk Afval gaat niet alleen over GFT, maar ook over Plastic, Chemisch afval etc.

Sinds 2006 wordt er 2,8% minder GTF opgehaald bij de inwoners van Castricum. Dit wordt deels veroorzaakt door een licht dalende bevolking (–0,6%). Dat verklaard niet de totale 130.000 kilo minder GTF-afval.

Ondanks de start van bronscheiding van kunststof in 2009 neemt het bronscheidingspercentage niet significant toe. Dit heeft te maken met de toename van de lage scheidingspercentages van de hoogbouw in Castricum. Wat echter meespeelt is dat de GFT-kwaliteit bij hoogbouw zeer slecht is. Dat verklaart waarom de gemeente sinds 2008 de GFT bij hoogbouw niet meer aanbood. Dit is dus een moraliteitsprobleem. Waarom kan het wel bij mensen die een eigen bak hebben en niet in een gezamenlijke locatie?

Omdat GFT-bakken bij hoogbouw (de enige bouw die toeneemt in Castricum) te duur wordt geacht zal de groene bak in Castricum steeds verder in de verdrukking komen. Landelijk wordt er zeker gedacht over oplossingen voor het GFT hoogbouw probleem, maar oplossingen zijn niet eenvoudig.

extra info

www.afvalscheidingswijzer.nl

www.gft-afval.nl/download/milieuverslagen/meer_waarde_uit_gftafval_jaarverslag_2011.pdf